ادغام نقره در پانسمان زخم پیشرفتی برای مبارزه با اثرات مقاومت آنتی بیوتیکی، علیرغم نگرانی های ایمنی نقره بوده است. صرف نظر از محبوبیت اخیر، نقره ابزار جدیدی در مراقبت های بهداشتی نیست.
نقره دارای تاریخچه ثابت و گسترده ای از مزایای سلامتی است – از تصفیه آب گرفته تا پیش سازهای پانسمان زخم مدرن. استفاده دارویی در مصر در سال ۱۸۵۰ قبل از میلاد ثبت شده است، جایی که نقره به طور مستقیم روی زخم ها اعمال می شد. ۱
آغاز استفاده از نقره در مراقبت از زخم در سال ۱۵۲۰ میلادی اتفاق افتاد. نیترات نقره برای سوزاندن شیمیایی زخم ها استفاده می شد و روشی است که هنوز هم استفاده می شود. در دهه ۱۸۰۰، درمان با نیترات نقره استاندارد مراقبت از زخم های پوستی و زخم های چرکین بود. با این حال، مراقبت از زخم مبتنی بر نقره از قرن نوزدهم تکامل یافته است، زیرا نیترات نقره پتانسیل بالاتری برای سمیت نسبت به نانوذرات نقره دارد. ۲
در سال ۱۸۹۱، BC Crede شروع به استفاده از نقره کلوئیدی برای بهداشت زخم کرد. نقره کلوئیدی برای ضد عفونی کردن تجهیزات بیمارستانی و همچنین برای کنترل عفونت از طریق استفاده از زخم، ۳ قطره چشمی، قطره بینی و تزریق داخل وریدی استفاده شد. ۴ سپس در اوایل دهه ۱۹۰۰، نقره کلوئیدی نیز توسط دهها هزار بیمار بلعیده شد یا به آنها تزریق شد. از طریق این استفاده گسترده از نقره، پدیده آرژیری کشف شد که در آن رسوبات نقره در پوست و سایر بافت ها ایجاد می شود.
اثرات طولانی مدت آرژیری در انسان هنوز ناشناخته است، اما مطالعات حیوانی هیچ عارضه جانبی جدی را نشان نداده است. نقره در کبد، کلیه ها، طحال و بیضه رسوب می کند، اما هیچ اثر قابل توجهی در سطوح نقره ای که در بافت رسوب می کند، مشاهده نشده است. ۲ صرف نظر از این، نقره هنوز هم بیشتر به صورت موضعی یا در پانسمان زخم استفاده می شود تا از آرژیری ناشی از بلع جلوگیری شود.
نقره محبوبیت خود را با کشف پنی سیلین در سال ۱۹۲۸ از دست داد، اما اخیراً به عنوان یک ضد میکروبی عملی برای درمان عفونت های مقاوم به آنتی بیوتیک و کاهش توسعه این عفونت ها تجدید حیات یافته است. ۱
علیرغم فواید بسیاری که نقره دارد، ادبیات زمینه های نگرانی را برجسته می کند زیرا نقره در مراقبت از زخم رایج تر می شود. در مقایسه با استفاده های قبلی از نقره، پزشکان اغلب ترجیح می دهند نقره بلعیده شده را به شکل کلوئیدی یا نانوذره تجویز نکنند. در دوزهای بالا در مدت زمان طولانی، مصرف نقره ممکن است باعث آسیب به کلیه و کبد و همچنین تشنج شود. با این حال، این اثر با استفاده موضعی از نقره دیده نشده است و بیشتر با مصرف نقره کلوئیدی دیده می شود. ۵
با این حال، حتی به صورت موضعی، نقره ممکن است اثرات سیتوتوکسیک موضعی داشته باشد که در صورت استفاده نامناسب، می تواند بهبود زخم را مختل کند. نشان داده شده است که در غلظت کافی بالا، نانوذرات نقره عملکرد میتوکندری فیبروبلاست‌ها، سلول‌های اپیتلیال، سلول‌های ملانوما و سلول‌های کبدی را کاهش می‌دهند. ۶ فیبروبلاست ها به طور خاص برای روند بهبود زخم ضروری هستند و مهار آنها می تواند بهبود را به تاخیر بیندازد. بنابراین ، پزشکان باید در استفاده طولانی مدت از پانسمان های نقره ای زخم محافظه کارانه عمل کنند و در صورتی که زخم به برنامه درمانی فعلی پاسخ نمی دهد، ضمن در نظر گرفتن زمان بهبودی، وجود عفونت و سطح درد بیمار، راه های جایگزین را در نظر بگیرند.
مطالعات ایمنی فعلی نقره نیز اثرات نقره بر میکروارگانیسم‌های مختلف را از هم جدا نکرده است. ۸ در حال حاضر هیچ راهنمای تصمیم گیری یا پروتکلی برای تعیین اینکه آیا نقره پس از کشت زخم و مشخص شدن ماهیت عفونت باکتریایی، قارچی یا ویروسی موثر است یا خیر وجود ندارد. با توافق نظر متخصصان، استفاده از پانسمان نقره به مدت ۲ هفته در اولین بروز عفونت توصیه می شود. سپس پزشکان باید هر ۲ هفته یکبار زخم را تا زمان بهبودی مجدد مورد ارزیابی قرار دهند و باید برنامه درمانی را مطابق با پاسخ بیمار به پانسمان نقره تغییر دهند. ۹
اگرچه نادر است، مقاومت نقره ممکن است و بنابراین یک نگرانی برای سلامت عمومی است. باید مراقب بود که از نقره بیش از حد استفاده نشود تا خطر ایجاد مقاومت در برابر نقره توسط باکتری ها کاهش یابد. ۱۰ مانند آنتی بیوتیک ها، باکتری ها می توانند به نقره به عنوان یک عامل ضد میکروبی مقاومت کنند. ۱۱،۱۲ با توجه به رویکرد چندوجهی نقره برای مبارزه با باکتری ها، مقاومت به نقره به اندازه مقاومت آنتی بیوتیکی رایج نیست. ۱۳ نقره چندین مسیر را در سلول باکتری و همچنین بیوفیلم تشکیل شده بین سلول های باکتری را قطع می کند. با این وجود، نقره باید به صورت محافظه کارانه و برای مدت زمان کافی استفاده شود تا خطر ایجاد مقاومت کاهش یابد.
هنگامی که نقره به درستی استفاده شود، جایگزین ایمن برای آنتی بیوتیک های موضعی است. استفاده موضعی از نانوذرات نقره به طور خاص می‌تواند نتایج مراقبت از زخم را بدون عوارض جانبی برای بیمار بهبود بخشد. مطالعات بیشتری برای تعیین سمیت استفاده طولانی مدت و بلعیده شده نقره مورد نیاز است. با این حال، در مراقبت از زخم، استفاده از پانسمان نقره راهی ایمن برای رفع عفونت زخم به صورت موضعی است.
